درگیری حقّ و باطل، سابقه ای به درازای خلقت انسان دارد. هابیل و قابیل، ابراهیم(ع) و نمرود، موسی(ع) و فرعون و صدها مورد دیگر، که فرزندان آدم(ع) یکی راه حقّ را گرفته و دیگری راه باطل، یکی به راه راست می رود و دیگری به بی راهه، یکی به سوی نور در حرکت است و دیگری به سوی ظلمت. در درگیری حقّ و باطل، این حقّ است که در نهایت پیروز میدان است. پیروزی حقّ به آسانی بدست نمی آید. خیلی وقتا این پیروزی در گرو دادن خون، جان، تن و همه هستی انسان است.

کربلا نمونه ای از رویارویی حقّ و باطل است که در ظاهر حقّ شکست خورد و باطل پیروز شد. ولی در واقع پیروز این رویارویی، حقّ و طرفداران آن بود. در کربلا این خون است که بر شمشیر پیروز شد. اگر کربلا اتفاق نمی افتاد، امروز از اسلام، شاید نامی هم نمی ماند. این کربلا و عاشورا بود که با خون فرزند پیغمبر(ص) و بهترین آنسان های آنروز، نهال نو پای اسلام را آبیاری کرده تا امروز به درختی تنومند تبدیل شود.

بیایید پاسدار آن خون های پاک باشیم.